Nasıl uyur insan bilirken ayak parmakları kırık bir
dilenciyi
Evsizlerin üşümesi çöker üstüne taş yastıklarda
Nasıl uyur insan
Döverken çocuğunu üst katta bir anne
Tırnakları morarmış askerler koşar rüyalarına
Ben anlamam
Çünkü eşim öldüğünden beri kanepede yatıyorum
Kapının önünde kulakları kesik bir köpek
Ve her bağırdığımda
kaldırıyor kulaksız kafasını
Hala duyabildiğine şaşırmıyor
Morarmış tırnaklar ve kırık parmaklarla yaşayan dilenci
askerler gibi
Eşimin ruhu hâlâ yatak odasında
Ama ben
Kanepede yatıyorum
Yaylarını eskittim üç akşamdan sabaha
Gün aşırı sade maden suyu içip
Kotla giriyorum yatağa
Eşim öldüğünden beri kanepede yatıyorum
Şaraba su katıyorum
Sigarayı da yarıda atıyorum
Kulakları kesik köpeğimle
Tüm gün kafamda kuruyorum
Bir mezar taşı önünde ellerimi bağlamış duruyorum
Yorganı daha sert boğuyorum
Bir çocuğun karıncayla tanıştığı ve
İlk görüşmelerinde onu öldürdüğü gibi
öldürüyorum yorganı
Sonra kendi haline geri geliyor
Eşim geri gelmiyor
Kanepe günden güne eskiyor
Sararmış battaniyemi kafama kadar çekiyorum
Karanlıktan karanlık yaratıyorum
Ve özlüyorum suçlusu olmayı
Yoktan yere çıkardığım savaşların
Sarhoşu olmayı
Gece yarısı banliyö trenlerinin
Bir bankına çöküp dinlemeyi
Dönen kafamı
Terkedilmiş şehirlerin
Eli kolu kesik ağaçların
Bahara vereceği sürgünü beklerken öldü eşim
Çınarlar yükselecek bahçemizde cevizlerden büyük
Ben kanepede yatacağım
Ta ki kuruyana dek
Ben kanepede yatacağım
Bir topun peşinden koşup ölmeyene kadar dilenci çocuk
Gideceği tek yer
Er gazinosu olana kadar askerlerin
Ben kanepede yatacağım
Ta ki kuruyana dek cevizleri geçmiş sürgün dalları
Ben kanepede yatacağım
Ulaşana kadar eşimle bir olacağımız o yüksek bahçeye
Yorumlar
Yorum Gönder